Urodzony 7 grudnia 1906 roku we Frampolu. Syn Franciszka, tkacza i Zofii z domu Maciąg. Od 1922 roku uczęszczał do prywatnego Gimnazjum Koedukacyjnego Adama Maciurzyńskiego we Frampolu. W roku szkolnym 1925/1926 był uczniem klasy VII Gimnazjum Biskupiego w Lublinie. W 1926 roku wstąpił do Seminarium Duchownego w Lublinie. Jednocześnie jako alumn studiował na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
21 czerwca 1931 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa lubelskiego Mariana Fulmana. Mszę Świętą prymicyjną odprawił 24 czerwca 1931 roku w kościele pw. Świętego Jana Nepomucena i Matki Bożej Szkaplerznej we Frampolu. Po uzyskaniu święceń, kontynuował studia na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W czerwcu 1932 roku uzyskał licencjat z teologii, kontynuując dalej studia. Prowadził aktywną działalność w Związku Harcerstwa Polskiego. W latach 1932–1933 był komendantem Starszoharcerskiej Drużyny Akademickiej przy Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.
Działalność harcerska
W 1932 roku był delegatem Lubelskiej Chorągwi ZHP na Międzynarodowy Zlot Skautów Wodnych nad Jeziorem Garczyńskim w Garczynie na Pomorzu. W latach 1933–1936 był kierownikiem Referatu Starszego Harcerstwa w Lubelskiej Komendzie Chorągwi ZHP oraz kapelanem tej Chorągwi.
W 1934 roku uczestniczył w Zlocie Starszego Harcerstwa w miejscowości Żabie na Huculszczyźnie. W latach 1934–1936 był kierownikiem Wydziału Duszpasterstwa w Lubelskiej Komendzie Chorągwi. W 1935 roku zakończył studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim uzyskując tytuł licencjata teologii. Był członkiem Komendy VII Podobozu na Jubileuszowym Zlocie Harcerstwa w Spale w dniach 11–25 lipca 1935 roku.
We wrześniu 1935 roku został mianowany wikariuszem w parafii pw. Nawrócenia Świętego Pawła w Lublinie. W 1935 roku został członkiem Drużyny Instruktorskiej w Lubelskiej Komendzie Chorągwi, a w 1936 roku przybocznym komendanta Hufca Lublin II. Był drużynowym 16 Drużyny (polskiej) na V Jamboree w Holandii w dniach 29 lipca – 13 sierpnia 1937 roku.
W latach 1937–1939 był kapelanem Żeńskiej Drużyny Harcerskiej w Płouszowicach koło Lublina. W 1938 roku został drużynowym Drużyny Zastępowych przy Komendzie Chorągwi. W tym samym roku był kapelanem polskiej reprezentacji na Zlocie Skautów i Skautek w Jugosławii. W 1938 roku został mianowany harcmistrzem przez Naczelnictwo ZHP.
W listopadzie 1938 roku był wykładowcą i członkiem komisji egzaminacyjnej na kursie dla Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Żeńskiej. W 1938 roku został mianowany kierownikiem Referatu Personalnego, a 12 marca 1939 roku kierownikiem Wydziału Skautów Lubelskiej Chorągwi. 18 stycznia 1939 roku w czasie Tygodnia Modłów o Zjednoczenie Chrześcijan w Lublinie wygłosił kazanie „Ogólny pogląd na kwestię społeczną”.
Kapelan Wojska Polskiego
28 kwietnia 1939 roku zarządzeniem Prezydenta RP Ignacego Mościckiego mianowany kapelanem rezerwy (ze starszeństwem z 1 stycznia 1939 roku). W sierpniu 1939 roku został zmobilizowany do służby w Dowództwie Okręgu Korpusu nr II w Lublinie. Prawdopodobnie 14 września 1939 roku wraz z oddziałami generała brygady Mieczysława Smorawińskiego wyszedł początkowo do Kowla, a potem do Włodzimierza Wołyńskiego.
22 września 1939 roku pod Włodzimierzem Wołyńskim dostał się do niewoli sowieckiej. Osadzono go w punkcie zdawczo-odbiorczym NKWD w Szepietówce. W listopadzie 1939 roku został wysłany do obozu specjalnego NKWD w Kozielsku. Współwięzień z Kozielska, kapitan Michał Hakiel, w liście do swoich bliskich w Lublinie z 29 listopada 1939 roku przekazał ukłony między innymi od ks. Dubiela.
Następnie rodzina otrzymała od niego kartkę pocztową o treści:
Jestem w niewoli sowieckiej. Jestem zdrów. Przesyłam pozdrowienia. Wasz syn Oleś.
Jego nazwisko znajduje się na liczącej 41 osób „Liście jeńców wojennych przetrzymywanych w obozie kozielskim, którzy mają zostać wysłani do obozu ostaszkowskiego” z 16 grudnia 1939 roku. 23 grudnia 1939 roku, przed świętami Bożego Narodzenia, w 41-osobowej grupie więźniów, w tym dziewięciu kapelanów, został wywieziony z obozu. 29 grudnia 1939 roku przywieziono go do obozu NKWD w Ostaszkowie. 8 stycznia 1940 roku wysłał kartkę pocztową do swojego ojca we Frampolu.
10 kwietnia 1940 roku, na podstawie wykazu NKWD sporządzonego w Moskwie, odesłano go do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Kalinińskiego. Jego nazwisko znajduje się na Liście Wywozowej NKWD nr 019/2 z 7 kwietnia 1940 roku, pozycja 38 (sprawa nr 5860). 11 lub 12 kwietnia 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w budynku Obwodowego Zarządu NKWD w Kalininie (obecnie Twer). Ciało kapłana wrzucono do dołu śmierci w Miednoje.
Decyzją numer 439/MON z dnia 5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło awansował go pośmiertnie na stopień majora.
Bogusław Szwedo, Wierni do końca. Kapelani wojskowi ofiary Zbrodni Katyńskiej, Warszawa 2020, s.48.
