Urodzony 26 września 1910 roku w Plancie w powiecie wołkowyskim. Syn Dominika, leśnika i Kazimiery z d. Malickiej. Od 1916 roku mieszkał wraz z rodzicami we wsi Lipa w gminie Mariampol w powiecie kozienickim. W 1926 roku ukończył siedmioklasową Szkołę Powszechną im. Tadeusza Kościuszki w Głowaczowie koło Kozienic. Od 1928 roku był uczniem Niższego Seminarium Duchownego w Nowogródku, które w 1930 roku przeniesiono do Drohiczyna. W 1933 roku wstąpił do Seminarium Duchownego w Pińsku. Był członkiem seminaryjnego Koła Harcerzy. 27 marca 1937 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa pińskiego Kazimierza Bukraby.
Po uzyskaniu święceń został mianowany kapelanem obozu Junackich Hufców Pracy, paramilitarnej organizacji młodzieżowej w Hruszowie i Niemirowie na Podolu. W 1938 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Pełnił posługę duszpasterską w parafii wojskowej pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Przemyślu.
Po 17 września 1939 roku w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Osadzono go w obozie specjalnym NKWD w Kozielsku. Jego nazwisko znajduje się na liczącej 41 osób „Liście jeńców wojennych przetrzymywanych w obozie kozielskim, którzy mają zostać wysłani do obozu ostaszkowskiego” z 16 grudnia 1939 roku. 23 grudnia 1939 roku został wywieziony z Kozielska w 41-osobowej grupie więźniów, w tym dziewięciu księży, zabranych z obozu przed Wigilią Bożego Narodzenia. 29 grudnia 1939 roku przywieziono go do obozu NKWD w Ostaszkowie.
Między 21 a 23 kwietnia 1940 roku, na podstawie wykazu NKWD sporządzonego w Moskwie, odesłano go do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Kalinińskiego. Jego nazwisko znajduje się na Liście Wywozowej NKWD nr 038/3 z 20 kwietnia 1940 roku, pozycja 53 (nr akt sprawy 3671). Między 22 a 25 kwietnia 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w budynku Obwodowego Zarządu NKWD w Kalininie (obecnie Twer). Ciało kapłana wrzucono do dołu śmierci w Miednoje – obecnie Polski Cmentarz Wojenny w Miednoje.
Decyzją numer 439/MON z dnia 5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło awansował go pośmiertnie na stopień majora.
17 grudnia 2009 roku został zgłoszony przez Rodzinę Katyńską w Warszawie razem z 23 kapelanami Wojska Polskiego, jako kandydat do procesu beatyfikacyjnego Męczenników Wschodu (1917–1989). Jego brat, ksiądz Ludwik Mikuczewski (1907–1939), był kapłanem diecezji włocławskiej. Został rozstrzelany przez Niemców w Górnej Grupie w listopadzie 1939 roku.
Bogusław Szwedo, Wierni do końca. Kapelani wojskowi ofiary Zbrodni Katyńskiej, Warszawa 2020, s.98.
